به گزارش پایگاه خبری «عصر کالا» به نقل از گجت نیوز، به استثنای کسانی که دچار مشکلات شنوایی هستند و یا دوستان و خویشاوندانی دارند که از این مشکل رنج می‌برند، عموم مردم نمی‌توانند زبان اشاره را درک کنند و همین قضیه باعث سخت شدن ارتباط افرادی درگیر این مشکلات با مردم عادی می‌شود. اکنون مهندسین دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو نمونه اولیه‌ای از آن چه که «زبان دستکش» (The Language of Glove) می‌نامند را توسعه داده‌اند که در واقع یک دستکش با پکیجی از سنسورها است. این دستکش می‌تواند حرکات زبان اشاره را شناسایی کرده و آن‌ها را به صورت متنی نمایش دهد.
این نخستین دیوایسی نیست که برای شکستن موانع این زبان خاص طراحی شده است. در مسابقات دانشجویی Microsoft Imagine Cup 2012 یک جفت دستکش به نام “EnableTalk” رونمایی شده بودند که می‌توانستند حرکات دست را به سخن تبدیل کنند و یک تیم لندنی نیز چند سال بعد سیستمی نسبتا مشابه با آن را به نام “SignLanguageGlove” توسعه بخشید. در سمتی دیگر “Uni” نیز یک گجت شبیه به تبلت است که با استفاده از ردیاب‌های حرکتی مادون قرمز، حرکات را به گفتار و متن تبدیل می‌کند.
دستکش هوشمند The Language of Glove نیز از روش مشابه ردیابی نظیر سایر سیستم‌های هوشمند خود استفاده می‌کند. 9 سنسور کششی به کف یک دستکش چرم عضلانی متصل شده است، دو سنسور در هر انگشت و یک سنسور نیز در شست دست متصل خواهد بود. تمامی آن‌ها به یک صفحه مدار جای گرفته بر روی مچ دست متصل هستند که یک حرف از الفبای زبان اشاره آمریکایی را بر اساس موقعیت انگشتان ایجاد می‌کند. کدها همراه با یک سیستم باینری کار می‌کنند. سنسورها طوری طراحی شده اند که وقتی خم یا کشیده می‌شوند، به تغییر مقاومت الکتریکی بی‌انجامند. بنابراین زمانی که یک انگشت را به حالت مستقیم قرار می‌دهید، دیوایس یک ورودی 0 را ثبت می‌کند، درحالی که یک انگشت خم می‌تواند یک سیگنال 1 را بفرستد. این سیستم با سیگنال‌هایی که از سوی تمامی 9 سنسور به کار رفته در دست ارسال می‌شود، برای ساخت یک کد 9 رقمی ترکیب می‌شود که با یک حرف خاص مرتبط هستند. به طور مثال در زبان اشاره حرف A از نگه داشتن انگشت شست به طور مستقیم و خم شدن تمامی انگشتان دست به دست می‌آید تا کد 011111111 ساخته شود. به جهت تمایز بین حرکات مشابه نیز این دستکش هوشمند از یک شتاب سنج و سنسور فشارسنج بهره می‌برد.
تخته مدار سپس این کدها را به رشته‌ای از یک نامه نوشتاری تبدیل کرده و سپس آن را از طریق بلوتوث به صفحه یک گوشی هوشمند یا نمایشگر کامپیوتر ارسال می‌کند. به منظور حفظ دسترسی به سیستم، تیم توسعه دهنده این دستکش هوشمند را با استفاده از متریال‌های ارزان قیمت و روش‌های پلاستیکی ساخته است و در آینده، طراحی آن می‌تواند جهت دست‌های رباتیک و یا کنترل مجازی وسایل سرگری، پزشکی و یا آموزش نظامی مورد استفاده قرار گیرد. تیمومی او کونر (Timohy O’Connor) محقق نخست این پروژه چنین می‌گوید:
هدف نهایی ما از ساخت دستکش هوشمند، آن است که در آینده به مردم اجازه دهیم از دستان خود در واقعیت مجازی استفاده کنند که به مراتب مفید‌تر از استفاده از دیگر کنترلر‌های موجود است. این دستکش می‌تواند برای بازی ها و سرگرمی‌های مختلف نیز مفید باشد، اما مهم‌تر از آن استفاده در آموزش مجازی پزشکی، به طور مثال یک عمل جراحی مجازی با استفاده از دستان واقعی شما است.