به گزارش پایگاه خبری «عصر کالا» به نقل از ایرنا، «حمید کارگر» در آیین پایانی دوازدهمین دوره المپیاد فرش دستباف کشور، اضافه کرد: در پایان سال ٩٥ ، بیش از ٣٥٩ میلیون دلار فرش دستباف از کشور صادر شد که نسبت به سال قبل از آن ٢٣ درصد رشد داشت.
رییس مرکز ملی فرش ایران با اشاره به آنچه این روزها درباره کاهش سهم فرش از صادرات غیرنفتی در رسانه ها مطرح شده است، گفت: انتخاب یک برش از واقعیات و طرح شعارگونه آن بدون تحلیل همه جانبه از مشکلات کشور ماست.
وی اضافه کرد: باید در نظر داشت که کاهش سهم فرش از صادرات غیرنفتی لزوما به معنای افت صادرات فرش نیست بلکه افزایش پرشتاب برخی اقلام همچون فراورده های پتروشیمی که در زمره صادرات غیرنفتی محسوب می شوند، منتج به چنین نتیجه ای شده است.

** تکثیر قارچ گونه رشته فرش
وی در بخش دیگری از سخنان خود با طرح این سوالات که خروجی دانشگاه های ما و رشته فرش بعد از دو دهه چیست؟ طراح شرکت های فرش ماشینی، کارمند مرکز ملی فرش و مدرس رشته فرش مرکز ملی فرش، به عنوان متولی این هنر - صنعت چقدر از این خروجی ها بهره برده است؟
کارگر در پاسخ به این پرسش ها تصریح کرد: شاید اگر فارغ از جانبداری و با نگاهی منصفانه بنگریم، پاسخ این سوالات کمی بیشتر از هیچ است.
وی با نکوهش تکثیر قارچ گونه رشته فرش در مراکز دانشگاهی متعدد و بدون سنجش نیاز و کشش واقعی گفت: ظهور این رشته در دانشگاه های مختلف به کنار، آوردن مقطع ارشد فرش و حالا هم زمزمه های ایجاد مقطع دکترا چقدر کارشناسانه و از سر نیاز است؟
رئیس مرکز ملی فرش ادامه داد: چقدر در رشته فرش کلاسهای پویا، کتابخانه های غنی، کارگاه های فعال و ارتباط زنده و کنشگرانه استادان و گروه ها را شاهدیم؟ محتوای پژوهش ها و پایان نامه های این رشته چقدر کارآمد هستند؟
وی با نقد رویه مرسوم در وزارت علوم و از جمله در رشته فرش گفت: دلخوش کردن به آمار تعداد مقالات و نمودارهای رشد علم راهگشا نیست. اسیر مقالات آی.اس.آی (ISI) شدن و توهم توسعه و رشد علمی یافتن به استناد افزایش تعداد مقالات که حلال مشکلات نیست.
کارگر با اشاره به داوری های خود بر برخی مقالات یکی از مجلات علمی و پژوهشی فرش گفت: شاهدم که انگار در لفاظی های عالمانه در چارچوب چکیده و واژگان کلیدی و ظاهر خشک روش تحقیقی استادیم. رگ خواب مجله ها را می دانیم اما در اینها نه خبری از دردشناسی و نه جستن درمان است. گاه در برخی از آنها منابع دست اول به شوخی می ماند. نظریه پردازی که اصلا وجود خارجی ندارد.