به گزارش پایگاه خبری «عصر کالا» به نقل از روزنامه همشهری، خودش هم خوش‌تیپ و به‌روز است، اما در چند سال اخیر از تحولات بازار فناوری عقب مانده است. گوشی موبایل آیفون 5s‌ را 3بار به‌دست تعمیرکار سپرده، اما دیگر کلافه‌اش کرده است. به عقب بازگشته و گوشی آیفون 4s که بعد از خرید مدل شماره 5 کنار گذاشته بود را بار دیگر به‌دست گرفته و استفاده می‌کند. آن هم گرفتاری‌های خودش را دارد. بعضی برنامه‌ها دیگر روی این گوشی باز نمی‌شود. آپدیت‌های جدید اپلیکیشن‌ها برای این شماره از IOS جواب نمی‌دهد.
اوضاع اقتصادی‌اش بعد از ورشکستگی در صنف قبلی، دیگر آنگونه نشد که هر سال بتواند آخرین مدل گوشی اپل را بخرد. می‌گوید از زمانی که مدل 3G، یعنی قبل از آیفون 4 به بازار آمد، از گوشی اپل استفاده ‌کرده است؛ یعنی آن زمان که استیو جابز، مالک کمپانی اعجازآور اپل، هر سال یک شگفتی را به جهان تکنولوژی ارائه می‌داد. برای همسرش تا مدل 7پلاس پیش رفت، اما خودش از 2مدل قبل از آن دیگر به‌روز نشد. همه تراکنش‌های مالی و نقل‌و‌انتقالات را با موبایل انجام می‌داد، اما از وقتی که اپلیکیشن‌های بانکی در گوشی اپل با مشکل مواجه شده، این امکان را از دست داده است و روش‌های سخت‌تر را به‌کار می‌گیرد، اما می‌گوید: «نمی‌توانم با گوشی دیگری غیر از اپل کار کنم. آخرین مدل‌های گوشی‌های اندروید را هم که دستم می‌گیرم از آن لذت نمی‌برم». چندبار سعی کرده این اعتیاد را کنار بگذارد تا حداقل در مبادلات بانکی که به‌واسطه شغلش به‌طور روزانه با آن سروکار دارد به آرامش برسد. در چند نوبت مدل‌هایی از گوشی‌های برندهای دیگر را از دوستانش قرض گرفته و با آنها سرو کله زده تا شاید با آنها هم ارتباط برقرار کند و بتواند با هزینه کمتر گوشی به‌روزتری داشته باشد، اما همچنان منتظر هموارشدن همان مسیری است که در آن قرار داشت؛ یعنی به‌دست آوردن پولی که بتواند گوشی مدل جدید آیفون را خریداری کند. هر روز تحولات بازار را مانند قیمت‌های روزانه ارز و سکه دنبال می‌کند. انگار که در دوراهی عقل و عشق مانده باشد. می‌داند که به‌طور منطقی با توجه به شرایط مالی و نیاز به انجام مبادلات بانکی، باید سراغ گوشی دیگری برود، اما نمی‌تواند از تمایل اعتیادگونه به گوشی اپل عبور کند. اطرافیان می‌گویند که برای این نوع گوشی کلاس خاصی قائل است و نمی‌خواهد از آنچه برای خود ساخته عقب‌نشینی کند، اما واقعیت فراتر از این است که چندنفر به کنایه از او بپرسند «بالاخره بی‌خیال اپل شدی و سراغ اندروید آمدی؟». ماجرا مربوط به یک دلبستگی عمیق به همراه‌ترین ابزار در دنیای امروز است. همین آدم تا 10سال قبل نسبت به انتخاب برند تلویزیون، اندازه‌ و کیفیتش حساسیت بالایی داشت. می‌گفت در طول 24ساعت بیشترین چیزی که به آن نگاه می‌کنیم تلویزیون است، پس چرا نباید دستگاهی که از همه بیشتر دوستش دارم را داشته باشم. برای خانه 60متری تلویزیون بالای 50اینچی را ترجیح می‌داد و به تناسب آن با محیط و توان مالی نمی‌اندیشید. حالا هم موضوع ارتباط برقرار کردن با وسیله‌ای است که در خیره‌کردن چشم‌ها به‌خود، رقیب دیگری ندارد.
در آن سو هم یک برند ایستاده که با طراحی‌هایش دلبری می‌کند. اول موفق می‌شود متفاوت باشد و گرافیک ویژه‌ای نسبت به رقبا ارائه دهد و بعد از آن طوری قدم برمی‌دارد که شیفتگانش را «شرطی» کند. این همان اعتیادی است که ناخواسته روی داده است. کسی از میان عشاق برند اپل نمی‌دانست که با نخستین استفاده، ممکن است به اعتیاد برسد، اما طراحان و برنامه‌نویسان در کمپانی‌های حوزه تکنولوژی مهم‌ترین ماموریت خود را بر وفادار ساختن مشتریان استوار کرده‌اند. آنها ماده مخدر تولید می‌کنند بدون آنکه فعالیتشان غیرقانونی شناخته شود. مخدرهای دنیای تکنولوژی از دنیای مجازی قربانی می‌گیرند؛ به همین دلیل کمتر به حقیقت آنها پی برده شده است. همانطور که مواد‌مخدر و اعتیادآور رفته‌رفته شناسایی شدند و در دنیا مشمول قوانین منع بین‌المللی قرار گرفتند، شاید این دنیای جدید هم بعدها قواعدی پیدا کند که در آن معتاد کردن افراد به ابزار تکنولوژی، ‌جرم تلقی شود، اما فعلا رقابت برندها بر این اصل استوار است که مشتری خود را معتاد کنند. به‌نظر می‌رسد اپل در این زمینه موفقیت چشمگیری داشته است. حداقل در ایران عاشقان سینه‌چاکی دارد که حاضرند هزینه چندبرابری کنند و محدودیت‌های تحریمی را هم بپذیرند، اما آن کرشمه‌ها را در جابه‌جایی صفحات، نمایش اپلیکیشن‌ها، باز و بسته‌کردن برنامه‌ها، ‌پیامک‌ها و تماس‌های تصویری اختصاصی میان اپل‌داران را زیر انگشتانشان حس کنند.
داستان دوگانه مخدر خوب و مصرف‌کننده مستعد این است. اینجا حکایت «زغال خوب و رفیق بد» کمی جابه‌جا شده، اما نتیجه مشترک است.

اعتیادهای مدرن
مخدرهای دنیای تکنولوژی از دنیای مجازی قربانی می‌گیرند؛ به همین دلیل کمتر به حقیقت آنها پی برده شده است. همانطور که مواد‌مخدر و اعتیادآور رفته‌رفته شناسایی شدند و در دنیا مشمول قوانین منع بین‌المللی قرار گرفتند، شاید این دنیای جدید هم بعدها قواعدی پیدا کند که در آن معتاد کردن افراد به ابزار تکنولوژی، ‌جرم تلقی شود.