عصر کالا- مارک زوکربرگ در مصاحبه با مطبوعات خجالتی است. تکبر ذاتی جوان ۳۵ ساله میلیاردر (من رییس هستم... لعنتی) دچار ضعف اعتماد به‌نفس در گفت‌وگوهای عمومی شده است. اما بعد از آنکه رسوایی «کمبریج آنالیتیکا» موجب بحران و سقوط اعتبار کمپانی فیسبوک شد، زوکربرگ به ناچار از منطقه امن خود خارج شد تا پاسخگوی خود و کمپانی خود شود.
به گزارش پایگاه خبری«عصر کالا» به نقل از اعتماد، در این یک‌سال و نیمی که این داستان در آبزرور علنی شد، زوکربرگ دو بار در کنگره امریکا شهادت داد و با نیویورک‌‌تایمز، واشنگتن‌پست، CNN، NBC، ABC، CBS، وایرد، رکور و VOX به‌نظر می‌رسد با همه غیر از گاردین، به مصاحبه نشسته است. پس چون زوکربرگ با گاردین صحبت نمی‌کند، ما یک زوکربات ساختیم که صحبت می‌کند.
ما با استودیو بوتنیک، تیم پشت صحنه «هری پاتر» و «پرتره توده عظیمی از خاکستر» کار کردیم و بر اساس مصاحبه‌های سه سال گذشته، سخنرانی‌ها، پست‌های وبلاگ و شهادت‌های زوکربرگ – که حاوی بیش از 200.000 کلمه از پرگویی‌های زوکربرگی است – کیبورد پیشگویی‌کننده را خلق کردیم. سپس روزنامه‌نگاران گاردین وآبزرور سوالاتی را ارایه دادند و بوتنیک با به‌کار گرفتن زوکربات پاسخ‌ها را تولید کرد. با اطمینان می‌توان گفت که نتایج این مصاحبه اختصاصی بیشتر از هر مقاله دیگری روشنگر چهره مرد پشت فیسبوک است.
سلام مارک، ممنون که موافقت کردی با گاردین صحبت کنی. بگذار سریع برویم سر اصل مطلب. تو امسال در سخنرانی مهمی گفتی: «اهمیت فیسبوک در این است که به مردم صدا داده است.» مارک، فیسبوک چگونه به مردم صدا داده است؟
ابتدا تشکر می‌کنم که پیغام مرا به دیگران می‌رسانید. هدف فیسبوک فراهم آوردن اینترنت برای مردم در یک فضای دیجیتالی است. فیسبوک تبلیغ دلار است برای کسانی که آن را پرداخت می‌کنند تا قادر به پرداخت آن شوند. ما به ایجاد 8 میلیارد دلار صدا برای پدرانی که به دنبال دلار برای تهیه قهوه خود هستند، در سیستم عامل خود اعتقاد داریم.
آیا فکر می‌کنید فیسبوک دنیا را مکان بهتری برای زیست ساخته است؟
فیسبوک ورژن خوشحالی است از آنچه من هستم. من کاملا با مردم و قویا طرفدار بیسبال هستم. دوستان، ما به جای ایجاد مانع برای اطلاعات نادرست و سردرگم بودن در هوا، می‌توانیم کارهای بهتری انجام دهیم.
من می‌خواهم اینجا در کالیفرنیا اطلاعات خوب به دست آورم و مردم هم آنقدر کلیک می‌کنند تا خبر مورد علاقه خود را بیابند.
اگر کسی با مدارک غیر قابل انکار به شما بگوید فیسبوک برای جهان بد است، شما چه کار خواهید کرد؟
من اینجا می‌توانم این اطمینان را به شما بدهم: اگر شما فکر می‌کنید فیسبوک اهرمی و فشاری است برای تصحیح، شما را آفلاین می‌کنیم و دوستان کمک می‌کنند تا صحبت‌های بد شما از صفحه پاک شود.
امسال سال پراهمیتی بود تا به چگونگی تاثیر فیسبوک بر دموکراسی فکر کنیم. آیا شما به دموکراسی اعتقاد دارید؟
من به یک رویای هدفمند و امیدبخشی اعتقاد دارم. به عقیده من کارآفرین بودن برای همه الهام‌بخش است؛ برای من نیز میانجی بودن بین مردم و آینده اینترنت.
امسال درباره میلیاردرها صحبت‌های زیادی شده است. به نظر شما میلیاردرها باید وجود داشته باشند؟
من خیلی بیشتر از یک توده عظیم پول هستم. من کلی مطلب هستم، یعنی اگر من نباشم، دیگر کسی نیست که بداند این کامپیوتر چگونه حکومت کند یا به تحقیق و جست‌وجو ادامه دهد. آیا اینترنت برای من این است؟ آیا اینترنت برای دیگران این است؟ فکر می‌کنم باید در آینده برای آن تصمیم بگیریم.
شما در جلسه شام خصوصی خود با ترامپ درباره چه موضوعی صحبت کردید؟
آیا همه چیز می‌تواند امن باشد؟ آیا همه چیز می‌تواند محرمانه باشد؟ جواب فقط یک شاید است. یا شاید هم نه. من همان حرف‌هایی را به شما خواهم گفت که به او و به کنگره گفتم. شما نمی‌توانید از من انتظار داشته باشید که حرف‌های محرمانه‌ای را که با او در میان نگذاشتم به شما بگویم اما مطمئن هستم ما هر دو دارای زیرساخت‌های مشترک هستیم.
به ما بگو واقعا نظرت درباره الیزابت وارن چیست؟
من از همسرم اطلاعات دست اول درباره اینکه نظرم در مورد زنان چیست ، خواستم. او به من گفت که الیزابت وارن واقعا یک انسان خوب است، دختری برای همه دخترها، پر از ایده و فرهنگ، قابلیت و ابزار ایمنی که به بچه‌ها کمک می‌کند، بتوانند از یک ساختمان خارج شوند. آیا من او را بیشتر از کاندیداهای مرد دوست دارم؟ او پولدارترین نیست که اشکالی ندارد اما بر سایر داوطلب‌ها برتری دارد.
چه چیزی را بیشتر در مورد «پیت بوتیگیگ» می‌پسندید؟
او برای گفت‌وگوهای سیاسی اساسا یک وسیله گردگیری راه رونده است. وقتی او به خانه می‌رسد، تو می‌توانی مطمئن شوی که صد ثانیه فرصت داری تا بعضی نظرات حکومت را با دیگران شریک (share) یا به راحتی مسدود (block) شوی.
اکنون بیش از 15 سال از عمر فیسبوک می‌گذرد. به من بگویید وقتی فیسبوک را راه انداختید کجا بودید؟
من در دنیای دیجیتالی VR بودم که شروع به کشف اتاق کوچکی پر از گروه‌های فیس‌بوکی کردم و یادم می‌آید همان‌طور که در یکی از آن گروه‌ها بودم، تصمیم گرفتم فیسبوک جدیدی برای کسانی که دوست‌شان دارم بسازم.
برگردیم به همان اتاق، آیا هرگز فکر می‌کردی از طرف سازمان ملل به کمپین پاک‌سازی قومی متهم شوی؟
در دفتر کوچک ما اصطلاحی است که می‌گوید، ایجاد قدرت احتیاج به مسوولیت بالایی ندارد. ما می‌توانیم زندگی خود را مورد بررسی کامل قرار دهیم تا حملات اجتماعی معنا‌داری را انجام دهیم. این همان روشی است که ما مدیریت می‌کنیم. این یک معامله است، ما دوست داریم سورپرایز باشیم، اما از طرفی مجبور به تولید چیزهایی هستیم که مردم همین حالا هم دارند.
همکار من «کارول کد والادر» از من خواست تا از شما سوال کنم: شما و شریل ساندبرگ اولین‌بار چه زمانی متوجه سرقت اطلاعاتی «کمبریج آنالیتیکا» شدید؟
یادم می‌آید وقتی او به من گفت که ما در فضای دیجیتالی توپ‌های جهنده‌ای داریم که مانند گلوله‌های آتش عمل می‌کنند، من با خودم فکر کردم، «ما کلی کاربر فیسبوک داریم که قطعا خیلی با ارزش هستند. پس باید کاری انجام دهیم.» بنابراین ما با یکدیگر شروع کردیم به خلاصه کردن قصه‌های روزانه کسانی که خودشان هم نمی‌دانستند در فیسبوک هستند. ما توانستیم 200 میلیون ساعت ویدیو جمع‌آوری کنیم که به راحتی قابل پخش بود.
شما درباره مسوولیت خود نسبت به پخش اطلاعات غلط در وب‌سایت خود چه نظری دارید؟
باید حقیقت‌یابی شوند.
اگر بعد از اهانت شما به «شی جین پینگ» به شما اجازه ورود به آن کشور داده شود آیا شما همچنان فیسبوک را آلترناتیوی در مقابل سانسور چین می‌دانید؟
وقتی من به دوستی‌هایی که می‌توانم با رهبران کشورها داشته باشم فکر می‌کنم، یک احساس معنوی شدیدی به من دست می‌دهد. من خلع سلاح می‌شوم، البته که من به بیش از 30.000 میلیون درصد از اینترنت دسترسی دارم.من می‌دانم که باید یک سیستم طبقه‌بندی برای دسترسی به اطلاعات ایجاد کنم - این ممکن است در ارتباط با این سوال باشد که آیا افراد به تنهایی اهمیت دارند - و من در واقع... من اخیرا پستی درباره اینترنت زمان گذاشته‌ام که بسیار جامع و یکپارچه است و هنوز خیلی از آن دور هستیم و من یکی از ابعاد خردی هستم که متمایل به بینش درونی، خشم و به‌طور فزاینده‌ای خودشیفتگی است.
آیا به یاد دارید که به سراسر کشور سفر کردید تا افراد معمولی را ملاقات کنید؟
اگر به کلمه «همه» دقت کنید، می‌بینید که بخشی از آن درباره همه ما‌ست و بخش واقعا مهمی درباره یک نفر. من یک نفر هستم. من واقعا احساس بزرگی می‌کنم. اما بسیار روی همه متمرکز هستم.
حقیقت را بگو؛ آیا برنامه‌ای برای ریاست‌جمهوری داشتی؟
من ملزم هستم برای مخاطبانم جذاب باشم. من تحمل نادیده گرفته شدن را ندارم و اینکه بپذیرم که فقط یک عکسم. من یقینا طرف مردم هستم.
سوال آخر: آیا ما باید به شما اعتماد کنیم؟
اخیرا یک لوح قدیمی را کشف کرده‌ام که می‌تواند بالقوه متعلق به یک میلیارد سال قبل باشد و در حال حاضر قادر است یک میلیون ساعت محتوای ویدیویی را شبانه تولید کند، پس می‌توانید به من اعتماد کنید.
