عصر کالا- حاجیآقاامیری گفت: بحرانهای به وجود آمده و غیبت ما در بازارهای جهانی سبب شد که دیگر کشورها از این موقعیت استفاده کنند و برای محصول خود بازارسازی کنند اما با این اتفاقات باز هم برخی از مسئولان ما در این توهم به سر میبرند که پرشین کارپت هنوز یک برند محبوب است.
به گزارش پایگاه خبری «عصر کالا» به نقل از ایلنا، سید رضی حاجیآقاامیری عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران با اشاره به توافق هستهای و تاثیر آن بر روی صادرات فرش دستباف گفت: توافق هستهای تاثیرات مثبتی بر روی اقتصاد کشور گذاشته است. اما ما باید واقعبینانه به موضوعات نگاه کنیم و انتظار نداشته باشیم که در بحث صادرات به خصوص در حوزه فرش معجزهای رخ داده باشد.
حاجیآقاامیری ادامه داد: 20 درصد از صادرات ما در سال 2010 به آمریکای شمالی اختصاص داشت که ایالت متحده مقصد اصلی محصولات ما بود اما در زمان تحریمها تقریباً این رقم چه صادرات مستقیم و چه غیر مستقیم به صفر رسید.
وی ادامه داد: در حال حاضر کل گردش مالی فرش دستباف دنیا نزدیک به یک میلیارد و 500 میلیون دلار است که امروز پس از باز شدن فضای بینالمللی سهم ما به 300 میلیون دلار رسیده است.
عضو کمیسیون صنعت اتاق تهران با اشاره به بحرانهای اقتصادی گفت: بحران اقتصادی آمریکا و پس از آن بحران اروپا تاثیر زیادی بر روی صادرات و بازار جهانی فرش داشت. به طور مثال آلمانیها همواره مشتری ثابت فرش دستباف ایران بودند. به طوری که صادرات ما به این کشور به اندازه صادرات به دیگر نقاط جهان بود. این در حالی بود که بندر هامبورگ تبدیل به مرکز صادرات فرش ایران شده بود.
وی ادامه داد: آلمانیها علاقه زیادی به فرش ایران دارند و این محصول جزو لاینفک لوازم خانگی آنها محسوب میشود اما پس از بحران اروپا این رغبت کم شد.
عضو اتاق بازرگانی ایران ادامه داد: بحرانهای به وجود آمده و غیبت ما در بازارهای جهانی سبب شد که دیگر کشورها از این موقعیت استفاده کنند و برای محصول خود بازارسازی کنند اما با این اتفاقات باز هم برخی از مسئولان ما در این توهم به سر میبرند که پرشین کارپت هنوز یک برند محبوب است و تمام دنیا آن را میشناسند اما این آقایان نمیدانند که تبلیغات تا چند اندازه برای صنعت اهمیت دارد. اگر صرف مشهور بودن یک صنعت کافی بود کمپانی مانند مرسدس بنزهیچ گاه کار تبلیغاتی انجام نمیداد.
آقامیری ادامه داد: تبلیغات فرش ایرانی از عهده بخش خصوصی خارج است و دولت باید این هزینه را انجام دهد. دولت باید به این محصول به چشم یک کالای صادراتی نگاه نکند بلکه باید در آن فرهنگ و هویت ایرانی را در نظر بگیرند.