به گزارش پایگاه خبری «عصر کالا» به نقل از فارس, منصور تیرگر در مورد مشکلات تولید و عرضه پوشاک، گفت: مشکلات بسیار زیاد است و این مشکلات در حال گسترش است.

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران با بیان اینکه از ابتدا فکری برای حل مشکلات این صنعت نشده است، گفت: دولت هیچ مکانیزمی برای  حل مشکلات بخش پوشاک ندارد و نمی‌داند که واحدهای تولید پوشاک چه مشکلاتی دارند.

وی افزود: مشکلات صنایع مختلف با یکدیگر متفاوت و راهکار حل آن‌ها هم متفاوت است.

* ورود بی‌ضابطه برندهای پوشاک خارجی به کشور

تیرگر با بیان اینکه برندهای سطح پایین پوشاک خارجی بی‌حساب و کتاب وارد کشور شده‌اند، گفت: این برندها مجوز فعالیت قانونی در کشور را دارند و علیرغم اینکه براساس دستورالعمل ساماندهی واردات  پوشاک باید پس از دو سال 20 درصد از وارداتشان را در ایران تولید می‌کردند، نه تنها این اتفاق به درستی نیفتاده است، بلکه به نظر می‌رسد همتی هم در این رابطه وجود ندارد.   

* برندهای پوشاک خارجی بازار پوشاک داخلی را قبضه کرده‌اند

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران با بیان اینکه برندهای سطح پایین وارداتی، بازار فروشگاه‌های کوچک را گرفته‌اند گفت: 15 هزار واحد خرده فروشی پوشاک در سطح استان تهران وجود دارد که این فروشگاه‌ها بازوی فروش تولیدات داخلی بودند و اشتغال ایجاد می‌کردند، اما با ورود برندهای پوشاک وارداتی بازار فروش تولیدات داخلی از بین رفته است.

* دشمن تولید داخلی را هدف قرار داده است

وی با بیان اینکه دشمن نقطه‌ای را مورد هدف قرار داده که باعث فروپاشی تولید داخل می‌شود، گفت: تولید‌کننده سکوی عرضه ندارد و محل عرضه تولیداتش واحدهای صنفی خرد است، بنابراین وقتی این واحدها در اختیار برندهای خارجی قرار می‌گیرد، قطعا تولید از بین می‌رود.

* دستورالعمل‌ها نباید به قانون دائمی تبدیل شوند

تیرگر در پاسخ به این سوال که آیا دستورالعمل ساماندهی واردات پوشاک که در اواسط سال 95 تدوین و ابلاغ شد، بازار پوشاک را ساماندهی کرده است یا خیر؟ گفت: هر دستورالعملی نیاز به کار کارشناسی دارد و باید فعالان و کارشناسان بازار مربوطه مکانیزم دستورالعمل را ارائه دهند و دائما با رصد وضعیت بازار خطاهای دستورالعمل تصحیح شود و نباید یک دستورالعمل به یک قانون مادام‌العمر تبدیل شود.

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک بیان داشت: ما در بخشی از تولیدات پوشاک از جمله شلوار جین، پولیور، پارچه‌های تیشرتی و جوراب خودکفا هستیم و تولید ما مازاد بر مصرف است .

وی افزود: وقتی تولید کالایی در کشورها  مازاد بر نیازداخلی است، دولت‌ها وارد عمل می‌شوند و با رایزنی با کشورهای هدف صادراتی از جمله پایین آوردن تعرفه‌های گمرکی و انعقاد قراردادهای مختلف بخشی از بازار آن کشورها را به دست می‌آورند.

* بازارسازی وظیفه دولت است

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران اظهار داشت: دولت مکلف به بازارسازی است، تا اضافه تولیدات به بازارهای دیگر روانه شود و باید قوانینی در این راستا وضع کند.

تیرگر بیان داشت: در بخش پوشاک برای ما نه تنها این اتفاق نیفتاده است، بلکه با وضع تعرفه ترجیحی برای ترکیه زمینه واردات پوشاک ترک به ایران فراهم شده است.

وی افزود: در بعضی از رسته‌های پوشاک مازاد تولید و در برخی دیگر جوابگوی بازار نیستیم در حالی که مکانیزمی برای تعدیل رسته مازاد نداشته‌ایم و براین اساس منابع در حال از بین رفتن است.

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران با تاکید بر اینکه ما اصلا به روند برندهای پوشاک سطح پایین و تولید آنها در داخل کشور احتیاجی نداریم گفت: کشور چین در دوره‌ای این کار را انجام داد و به برخی برندهای پوشاک اجازه واردات به شرط تولید در کشورش را داد، اما این کشور این اجازه را به برندهای مطرح و لوکس داد که تنها 5 درصد از بازار را اشغال می‌کردند.

* تعطیلی 70 درصد از واحدهای تولیدی پوشاک تا پایان سال

وی با بیان اینکه تاکنون 40 درصد از واحدهای تولیدی پوشاک تعطیل شده‌اند، گفت: با ادامه این وضعیت پیش‌بینی می‌‌شود حدود 30 درصد دیگر از واحدهای تولیدی پوشاک هم تا پایان امسال تعطیل شوند.

تیرگر با اشاره به اخذ مالیات بر ارزش افزوده از واحدهای تولیدی بیان داشت: این موضوع باعث تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی شده است، در حالی که در کشورهای دیگر مالیات بر ارزش افزوده از مصرف‌کننده نهایی گرفته می‌شود.

وی با بیان اینکه با مشاهده مشکلات تولید‌کنندگان بخش پوشاک هیچ سرمایه‌گذاری حاضر به سرمایه‌گذاری در این بخش نیست، گفت: این در حالی است که توسعه بسیاری از کشورها و انقلاب‌های صنعتی از بخش نساجی بوده و حتی کشور ترکیه با توسعه صنعت نساجی خود مسیر پیشرفت صنعت را آغاز کرد.

وی با بیان اینکه تولید ما رقابت‌پذیر نیست، گفت: هزینه سرمایه تولید بالا است، در حالی که گردش مالی به علت نبود بازار فروش در واحدهای تولیدی کند است.

تیرگر بیان داشت: همچنین با وضع قوانین دست و پا گیر از سوی  وزارت کار، سازمان تامین اجتماعی و وزارت امور اقتصادی و دارایی نه تنها گامی برای تولید برداشته نمی‌شود، بلکه این قوانین مانع ادامه مسیر تولید‌کنندگان می‌شود.

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران با اشاره به قاچاق کالا و ارز گفت: راه مبارزه با قاچاق، بالا بردن کیفیت و کمیت تولید داخل و رقابتی کردن آن است، زیرا برای مبارزه با قاچاق کالا باید مخاطرات و هزینه آن را آن قدر افزایش داد، تا واردات قاچاق دیگر به صرفه نباشد.

وی با تاکید بر اینکه باید از روش‌های ایجابی برای حمایت از تولید کالای ایرانی استفاده کرد، گفت: روش‌های حمایتی فقط تامین مالی نیست، بلکه می‌تواند اصلاح قوانین  دست و پا گیر باشد.

تیرگر افزود: به عنوان مثال کشور ترکیه برای حمایت از صنعت نساجی و پوشاک خود 50 درصد از هزینه برگزاری نمایشگاه‌ها را در کشورهای مختلف بر عهده می‌گیرد، در حالی که این اتفاق اصلا در کشور ما نمی‌افتد.

وی با بیان اینکه تا زمانی که دولت بستر مناسبی برای این صنعت ایجاد نکند، این صنعت مقرون به صرفه نمی‌شود، گفت: دولت موظف است که بازار پوشاک را رصد کند و وضعیت تولید و نیاز بازار را را بسنجد و براساس آن میزان واردات و تعرفه‌های واردات را تعیین کند.

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران اظهار داشت: باید تحقیق کرد  که کشورهای موفقی مانند ترکیه، چین و بنگلادش در صنعت پوشاک چه اقداماتی انجام داده‌اند که این کاری سخت نیست، بلکه نیازمند همت و عزم جدی است.

* گام موثر و بنیادی برای حمایت از تولید داخل برداشته نشده است

وی افزود: قوانین دولت باید در  جهتی باشد که بستر مناسبی برای  ادامه فعالیت واحدهای تولیدی فراهم شود و اگر چه عالی‌ترین مقام اجرایی و تصمیم‌گیر کشور به صراحت به این موارد اشاره دارند، اما هیچ گام موثر و مفیدی به صورت بنیادی در این زمینه برداشته نشده است.

تیرگر با اشاره به اینکه رسانه ملی ما رقابتی نیست، بلکه انحصاری است، گفت: رسانه ملی رسالت خود را در مورد معرفی کالاهای ایرانی و فرهنگ‌سازی مصرف کالای ایرانی انجام نداده است.

وی افزود: کشور ترکیه در سریال‌های خود با نشان دادن و معرفی کردن کالاهای تولیدی خود کالاهای تولید خود را در ذهن مخاطب نهادینه و با این کار به صورت ناخودآگاه مخاطب رسانه به خرید آن کالاها ترغیب می‌شود.

تیرگر اظهار داشت: حتی با نمایش این سریال‌ها در کشورهای مختلف از جمله کشورهای حاشیه خلیج فارس، زمینه مصرف کالاهای ترکیه‌ای در کشورهای دیگر هم در ذهن مخاطب نهادیه می‌شود.